Zdjęcia: AS
We wtorkowy wieczór w Jazz Barze szczawnickiego Dworku Gościnnego miało miejsce wydarzenie z cyklu „Spotkania z kulturą pienińską”. O tym, jak za czasów Szalayowskich wyglądał górny zakład zdrojowy Szczawnicy opowiedziała dyrektor Muzeum Pienińskiego Barbara Alina Węglarz.
Sentymentalną podróż po tzw. górnym zakładzie obejmującym m.in. park i Plac Dietla oraz kompleks wielu zabytkowych dziś willi, rozpoczęła od budynku, w którym prelekcja się odbyła czyli od Dworku Gościnnego zwanego też Kursalonem. Zaznaczyła, że: - W XIXw., kiedy Szczawnica jako kurort była w fazie rozwoju, brakowało w tej miejscowości miejsca przeznaczonego na działalność kulturalną. Z inicjatywy Józefa Szalaya w 1884 roku otwarto Dworzec Gościnny, który zaczął pełnić tę rolę. Odbywały się w nim bale, rauty, przedstawienia teatralne. Pózniej występowali tam tacy artyści jak Stefan Jaracz, który w dworku debiutował, Helena Modrzejewska, Ludwik Solski. W Dworcu mieściło się też atelier Awita Szuberta – mówiła dyrektor Weglarz.
Projektantem Dworku był Maciej Moraczewski, natomiast budowę prowadził Stanisław Eliasz Radzikowski. Profesor Karol Estreicher określił niegdyś Dworek miejscem, które nie pasuje do architektury szczawnickiej. Było za duże, w porównaniu z okolicą stylistycznie obce. Jednak z czasem kiedy Kursalon stał się sercem uzdrowiska, zaczął być kojarzony właśnie ze Szczawnicą a Szczawnica z nim.
W dalszej części sentymentalnego spaceru po Szczawnicy zebrani w Jazz Barze goście mogli usłyszeć ciekawostki związane z tym, jak wyglądały ulice i domy w górnej części XIX-wiecznego uzdrowiska; domniemywać skąd wzięły się nazwy willi „Brat” i „Siostra” przemianowane potem na „Świerki”; dzięki archiwalnym zdjęciom zobaczyć, jak wyglądały dawne szczawnickie ulice – np. główna droga do uzdrowiska obecna ulica Jana Wiktora była wąska, podczas deszczu z pewnością mocno błotnista; poznać nazwiska słynnych osób, które odwiedzały Szczawnicę a wśród nich Henryka Sienkiewicza, który mieszkał w willi „Pod Batorym”, dziś hotelu „Batorym”. Inne wille i miejsca, o których wspominała dyrektor Węglarz to obecna willa „Pod Kraszewskim”, Domek pod Różami, Alma, Szalay I i Szalay II, Alejka Miłości przemianowana potem na Alejkę Henryka Sienkiewicza. Podkreślała znaczenie wszelkich rocznic i uroczystości patriotycznych, które organizowano w uzdrowisku.
Barbara Alina Węglarz jest autorką publikacji dotyczących historii Szczawnicy m.in. przewodnika „Spacerkiem pod starej Szczawnicy i po Rusi Szlachtowskiej”, w których odtwarza obraz dawnych miejscowości pienińskich. Organizuje też prelekcje z tym związane. Wtorkowego wykładu z uwagą słuchali i miejscowi i wczasowicze.
reklama
reklama